vervolg dialoog Heer Julius en Vrouwe Triestiana
Heer Julius:het ware ook gek te denkendat uw kuisheidsgordel is ontslotenik draag aldoor de sleutel,niet van mijne ruige borst te verstotenV
View Article"het einde"
een enkele letter vandaaghet betreft de letter zheeft de ij als vaste buurmaar is en voelt zich het eindeop die laatste plaatsvertoeft hij g
View Articleverblindend licht
ik verloor de toekomstbij het vindenzocht het verledente vullenom opnieuw mijnoude ziel te bindenbeloofde me gouden bergendroomde van zuiver
View Articlebeklemming
langs akkers van schroomslenter ik tegenwindse stappenaarzelend om ongerichtin een verwarrende droomte zullen trappenneerwaarts gerichte oge
View Articleals woorden schuren
als woorden schurenover de zielbreken korsten afdie leegte maskerenvan pijnlijke vurendenkend worden zíjjaren verdoofddan wel verdrongenin v
View Articledoods
ik ben vandaagopnieuw gestorvendroeg mijzelfnaar het grafde dood had mijweer ingehaaldde verlatenheidtikte met haar koude stafturend overzag
View Articlemijn nachtland
hoor de stilte van de nachtmijn stem laat u zwevenop een kussen van satijnzacht spreek ik woordenwaarin u even mag zijnluister naar mijik sp
View Articleeven
ik was hier even zomaar, niet om ietste meldenvelen zeiden het altoen zij over liefde verteldenen dachten,iets zeldzaamste schrijvenmaar sle
View Articlemijn kleine lieve
nog gering ismijn kleine lieveeen zachte lachtastend inde niet voelenderuimteintens geeft mijn lievein een onzichtbarestralende stroomhet ee
View Articleverjongd (2 )
hij was nog zo jong,een ruige adonisdie mijn ziel beroerdetoen hij mijn hart bezongwat was het dat mij diep ontroerdeik zelf was al vergrijs
View Articlemijn geliefde
de voorlaatste bladzij, papier met gebruinde vlekkenkleeft ook nuaan mijn handik las het duizendmaal op een rijnoch mijn gemoednoch mijn vin
View Articleverjongd
ze was nog zo jong,een late twenniemeis,die mijn hart beroerdetoen zij mijn hart bezongwat was het dat mij diep ontroerdeik zelf was al verg
View Articledit moment
mijn hand kruistde vier windstrekenterwijl mijnstramme benenop de versleten plankpijnlijk wenende ogenverstard gerichtop een beeldvan verbee
View Articleover velden
ik ga over glanzende glooiende veldenlangs bloemen, bomen en blarenwaar geurende rozen ruikenen strelende struiken stuivenadem de zachte zwo
View Articlegetijden
zoekenover de grensvan de schaduwis een wenshet blijft bij eenschuchtere verbeeldingvan ravijnendie ik vul met godenof te zoete rozijnensoms
View Articleverlate vlinders
ik zag verlate vlindersdichtbij maar ook ver wegze hadden op mij gewachthad ze ver verbannen,uit mijn denken gedachthad het pad verengdzag n
View Articleer zij licht (2)
er zij lichtdenk ik evenen word zonder zichtvoortgedrevenals passief verwijlenin de draaimolenvan oneindig ijlenik zwaai naaromstanders in de mist
View Articleer zij licht (1)
diep zinken is naar leegte dalentreden overslaanblindelings dralenop één been hinkennog minder dan datzal verdwalen zijnin wat al verborgen isroepe
View Article
